Message from Beatrice Messinger
My brother Ernest was 20 in 1944, and I was his 10-year-old sister. He walked out the door to war, and I never saw him again.
I hugged both my brothers as they left for Europe. Like thousands of other Canadians, both lost their lives fighting to free Europe from the Nazis.
My oldest brother, Arthur John ‘Bud’ Harrison died on June 10, 1944, not far from the D-Day beaches he landed on.
My other brother, Ernest David Harrison, was killed by machine gun fire on the night of January 27, 1945 while on a patrol to probe German defences. We knew he was in Holland, somewhere.
I grew up without the boys I once played with and loved dearly. I was a little girl without her big brothers to protect me. They were buried in Europe… and my schoolbooks showed they were so far away.
The saddest part for me: one was given a proper grave… but the other’s place of rest was unknown.
Bud is buried with a headstone marking his name at Bretteville sur Laize, France. We never knew if Ernest had a proper grave. But that mystery can now be solved.
Recently I discovered a letter written to my mother just after the war. It was from a German medic & minister, Karl Missbach, who was there when Ernest was killed. He was given Ernest’s prayer book and wrote after the war to tell my mother (in German) that Ernest had a Christian burial, and was at peace.
He described in detail the place of Ernest’s burial. In brief he wrote:
‘In the neighbourhood of Nijmegen, (…) not far from there is a place called Leuth. From Leuth a road runs to another road which runs along the dike built as protection against the Rhine River. At this spot where these two roads come together lay the ruins of a farm. It is in the garden of that ruined farm your son is buried.’
This letter identifies exactly where the remains of my beloved brother lay: in the old vegetable garden where Duffeltdijk and Steenheuvelsestraat come together. This means only disturbance of a small piece of agricultural land. I’m asking to help me accomplish that, so that a young Canadian soldier can have the burial he deserves.
If Ernest is found, I want him to be properly interred at the Military cemetery in Groesbeek with all the other brave Canadians who died to free Holland in 1944-45. As his sister, I want him to have the recognition he deserves.
I hugged both my brothers as they left for Europe. Like thousands of other Canadians, both lost their lives fighting to free Europe from the Nazis.
My oldest brother, Arthur John ‘Bud’ Harrison died on June 10, 1944, not far from the D-Day beaches he landed on.
My other brother, Ernest David Harrison, was killed by machine gun fire on the night of January 27, 1945 while on a patrol to probe German defences. We knew he was in Holland, somewhere.
I grew up without the boys I once played with and loved dearly. I was a little girl without her big brothers to protect me. They were buried in Europe… and my schoolbooks showed they were so far away.
The saddest part for me: one was given a proper grave… but the other’s place of rest was unknown.
Bud is buried with a headstone marking his name at Bretteville sur Laize, France. We never knew if Ernest had a proper grave. But that mystery can now be solved.
Recently I discovered a letter written to my mother just after the war. It was from a German medic & minister, Karl Missbach, who was there when Ernest was killed. He was given Ernest’s prayer book and wrote after the war to tell my mother (in German) that Ernest had a Christian burial, and was at peace.
He described in detail the place of Ernest’s burial. In brief he wrote:
‘In the neighbourhood of Nijmegen, (…) not far from there is a place called Leuth. From Leuth a road runs to another road which runs along the dike built as protection against the Rhine River. At this spot where these two roads come together lay the ruins of a farm. It is in the garden of that ruined farm your son is buried.’
This letter identifies exactly where the remains of my beloved brother lay: in the old vegetable garden where Duffeltdijk and Steenheuvelsestraat come together. This means only disturbance of a small piece of agricultural land. I’m asking to help me accomplish that, so that a young Canadian soldier can have the burial he deserves.
If Ernest is found, I want him to be properly interred at the Military cemetery in Groesbeek with all the other brave Canadians who died to free Holland in 1944-45. As his sister, I want him to have the recognition he deserves.
Bericht van Beatrice Messinger
Mijn broer Ernest was 20 jaar in 1944, en ik zijn 10-jaar-oude zus. Hij ging de deur uit naar de oorlog en ik zag hem nooit weer.
Ik omarmde mijn broers toen ze naar Europa vertrokken. Zoals duizenden andere Canadezen, hebben beide hun leven verloren terwijl ze vochten voor de bevrijding van Europa van de Nazi’s.
Mijn oudste broer, Arthur John ‘Bud’ Harrison stierf op 10 juni 1944, niet ver van de D-Day stranden waar hij landde.
Mijn andere broer, Ernest David Harrison, werd gedood door een machinegeweer in de nacht van 27 januari 1945, terwijl hij op patrouille was om de Duitse verdediging te onderzoeken. Wij wisten dat hij in Holland was, ergens.
Ik groeide op zonder de jongens waar ik ooit mee speelde en van wie ik veel hield. Ik was een klein meisje zonder haar grote broers om me te beschermen. Ze werden begraven in Europa…en mijn schoolboeken maakten duidelijk dat ze ver weg waren.
Het meest trieste voor mij: de een kreeg een fatsoenlijk graf ... maar de rustplaats van de ander was onbekend.
Bud is begraven met een grafsteen waarop zijn naam staat, in Bretteville sur Laize, Frankrijk. We wisten nooit of Ernest een gepast graf had. Maar dat mysterie kan nu worden opgelost.
Onlangs ontdekte ik een brief geschreven aan mijn moeder net na de oorlog. Het was van een Duitse medisch korporaal & dominee, die daar was toen Ernest werd gedood. He kreeg Ernest zijn gebedenboek en schreef mijn moeder na de oorlog (in het Duits) dat Ernest een Christelijke begrafenis had gehad, en in vrede rustte.
Hij beschreef in detail de plaats van Ernest zijn graf. In het kort schreef hij:
'In de buurt van Nijmegen, (…) niet ver daar vandaan ligt een plaatsje genaamd Leuth. Vanuit Leuth loopt een weg naar een andere weg over de dijk, die gebouwd is als bescherming tegen de Rijn. Op dit punt, waar deze twee wegen bij elkaar komen staat de ruïne van een boerderij. In de tuin van deze boerderij is uw zoon begraven.”
Deze brief geeft exact aan, waar de resten van mijn geliefde broer liggen. Ik heb enthousiaste steun van vele warme en zorgzame mensen ontvangen, die mijn droom delen om mijn broer Ernest te vinden en zijn offer te eren. Ze weten in hun hart dat Ernest een passende begrafenis verdient.
Als Ernest gevonden is, wil ik dat hij wordt bijgezet in de Canadese Oorlogsbegraafplaats in Groesbeek, met alle andere moedige Canadezen die stierven om Holland te bevrijden in 1944-45. Als zijn zus, wil ik dat hij de erkenning krijgt die hij verdient.
Ik omarmde mijn broers toen ze naar Europa vertrokken. Zoals duizenden andere Canadezen, hebben beide hun leven verloren terwijl ze vochten voor de bevrijding van Europa van de Nazi’s.
Mijn oudste broer, Arthur John ‘Bud’ Harrison stierf op 10 juni 1944, niet ver van de D-Day stranden waar hij landde.
Mijn andere broer, Ernest David Harrison, werd gedood door een machinegeweer in de nacht van 27 januari 1945, terwijl hij op patrouille was om de Duitse verdediging te onderzoeken. Wij wisten dat hij in Holland was, ergens.
Ik groeide op zonder de jongens waar ik ooit mee speelde en van wie ik veel hield. Ik was een klein meisje zonder haar grote broers om me te beschermen. Ze werden begraven in Europa…en mijn schoolboeken maakten duidelijk dat ze ver weg waren.
Het meest trieste voor mij: de een kreeg een fatsoenlijk graf ... maar de rustplaats van de ander was onbekend.
Bud is begraven met een grafsteen waarop zijn naam staat, in Bretteville sur Laize, Frankrijk. We wisten nooit of Ernest een gepast graf had. Maar dat mysterie kan nu worden opgelost.
Onlangs ontdekte ik een brief geschreven aan mijn moeder net na de oorlog. Het was van een Duitse medisch korporaal & dominee, die daar was toen Ernest werd gedood. He kreeg Ernest zijn gebedenboek en schreef mijn moeder na de oorlog (in het Duits) dat Ernest een Christelijke begrafenis had gehad, en in vrede rustte.
Hij beschreef in detail de plaats van Ernest zijn graf. In het kort schreef hij:
'In de buurt van Nijmegen, (…) niet ver daar vandaan ligt een plaatsje genaamd Leuth. Vanuit Leuth loopt een weg naar een andere weg over de dijk, die gebouwd is als bescherming tegen de Rijn. Op dit punt, waar deze twee wegen bij elkaar komen staat de ruïne van een boerderij. In de tuin van deze boerderij is uw zoon begraven.”
Deze brief geeft exact aan, waar de resten van mijn geliefde broer liggen. Ik heb enthousiaste steun van vele warme en zorgzame mensen ontvangen, die mijn droom delen om mijn broer Ernest te vinden en zijn offer te eren. Ze weten in hun hart dat Ernest een passende begrafenis verdient.
Als Ernest gevonden is, wil ik dat hij wordt bijgezet in de Canadese Oorlogsbegraafplaats in Groesbeek, met alle andere moedige Canadezen die stierven om Holland te bevrijden in 1944-45. Als zijn zus, wil ik dat hij de erkenning krijgt die hij verdient.